Wednesday

Kiloknallers

Grote hompen vlees in de winkel voor een absurd laag bedrag: dat noemen we een kiloknaller. Het is een truc die supermarkten gebruiken om klanten naar hun winkel te lokken. Maar iedereen kan op zijn klompen aanvoelen dat er bij een vleesprijs van 2 of 3 euro per kilo, geen cent is geïnvesteerd in dierenwelzijn. Het getuigt van een groot disrespect voor dieren.

Besparingen op dierenwelzijn

•Geen daglicht: dieren worden suf en lusteloos. Ze bewegen minder en worden daardoor sneller zwaarder
•Geen ruimte: meer dieren op een kleiner oppervlak betekent meer opbrengst per vierkante meter
•Geen extra kosten: als ze te dicht op elkaar zitten, gaan dieren elkaar bijten of pikken. Tanden, staarten en snavels worden verwijderd om verwondingen te beperken. Verdoven kost tijd en geld, dus dat wordt achterwege gelaten
•Transport: slachten is in landen als Polen en Italië enkele dubbeltjes goedkoper dan hier. Enorme aantallen dieren worden in vrachtwagens gepropt om heel Europa doorgesleept te worden
•Levensduur: er wordt al jaren gefokt op snelle groei van dieren. Nu hebben dieren in recordtempo genoeg vlees aan hun lijf om geslacht te worden. Maar het zwakke skelet, dat niet zo hard meegroeit, heeft het in veel gevallen dan al begeven. Zodra een lading dieren naar de slachterij is afgevoerd, kan de stal direct opnieuw gevuld worden
Gevolgen
Het gestunt met vleesprijzen zorgt dat meer vleesverkopers hun prijs verlagen. De winstmarges van de supermarkten worden kleiner. Om er toch aan te blijven verdienen, worden leveranciers steeds meer onder druk gezet. Zo worden boeren gedwongen om steeds meer kostenbesparende maatregelen door te voeren om zelf het hoofd boven water te houden. De dieren zijn hiervan de dupe.

http://www.wakkerdier.nl/machtigings-formulier/?c=kiloknaller&referer=/vee-industrie/kiloknallers.php

Monday

Diervriendelijk stemadvies

Met de verkiezingen voor de deur, regent het stemadviezen. Ook Varkens in Nood heeft goed naar alle verkiezingsprogramma's gekeken. Bij deze een diervriendelijk stemadvies: stem geen CDA of VVD! Als het aan deze twee partijen ligt, blijft het dier de prijs betalen voor goedkoop vlees. De kabinetten Balkenende hebben in acht jaar het dierenwelzijnsbeleid meer kwaad dan goed gedaan en de VVD komt er openlijk voor uit dat de partij er niets voor voelt om de landbouwsector te verduurzamen.
Goed nieuws is wel dat deze verkiezingen twee van de 30 stellingen in de Stemwijzer gaan over de vee-industrie, waaronder een stelling over de invoering van een vleestaks. Een thema waar ViN zich sterk voor maakt. Voor een goed overzicht van de standpunten over dierenwelzijn van de verschillende partijen, is de Groene Kieswijzer een aanrader.


http://www.agd.nl/10101251/Nieuws/Artikel/De-Groene-Kieswijzer-al-50.000-geraadpleegd.htm

Saturday

Roep Albert Heijn op de zeehondenjacht te beëindigen

Albert Heijn is een vooraanstaande supermarkt keten in Nederland. De firma beheert in grote lijnen vier formaten: de buurtwinkel, de grotere Albert Heijn XL supermarkt, AH to Go winkels, en de AH webwinkels. De Albert Heijn winkels zijn eigendom van Ahold. Ahold is met meer dan 3000 winkels in Europa en Amerika een van de grootste en machtigste vis, schelp- en schaaldierenproducten verkopers ter wereld.

Ahold en haar dochterbedrijven ondersteunen duurzame visserij maar komen tekort in hun ondersteuning van het verantwoord omgaan met de zeehondenpopulatie. In tegenstelling tot vele andere supermarkten heeft Ahold geen bevestiging gegeven dat ze geen vis, schaal- en schelpdierenproducten kopen van de vissers die baby zeehonden elk voorjaar doodknuppelen en afschieten. Samen met uw hulp zijn we er van overtuigd dat Ahold hun onoplettendheid zal corrigeren.

Onze boycot werkt! Meer dan 5,500 winkels in Europa en Amerika gebruiken hun vis, schelp- en schaaldierenproducten koopkracht om een duidelijke boodschap aan Canada te sturen. Dankzij het EU verbod op de verkoop van zeehonden producten is de markt voor zeehonden huiden erg laag. Daardoor namen er dit jaar veel minder jagers deel aan de jacht.

Alhoewel de jacht kleiner was dan doorgaans, was de slachting de we hebben gezien barbaars. We hebben veelvuldige overtredingen gezien van de schamele regels die de overheid stelt voor de jagers. Het bewijs dat we dit jaar hebben vergaard kan de doodslag beteken voor de Canadese zeehondenjacht.

Roep Albert Heijn op de zeehondenjacht te beëindigen:

https://secure.humanesociety.org/site/Advocacy?pagename=homepage&cmd=display&page=ActionAlertTakenPage&id=4579

Thursday

Stuur een protestmail tegen de wrede vossenjacht!



De Flora- en faunawet beloofde bescherming voor de vos, met name ook in de draag- en zoogtijd. Maar door toedoen van het CDA mogen jagers sinds 4 jaar weer zogende moedervossen 's nachts met lichtbakken verblinden en doodschieten. Ook drijfjacht, het gebruik van vangkooien en honden en het bejagen van dieren in rui-, zoog- en broedtijd zijn op voorspraak van CDA politici met steun van de VVD weer wettelijk toegestaan! De welpjes wachten tevergeefs op de terugkomst van hun moeder en sterven een afschuwelijke dood of worden door jagers doodgeknuppeld. Dankzij de lobby van jachtminnende parlementariërs van CDA en VVD zijn onder andere vossen weer vogelvrij in heel Nederland.

Eind maart werden bovenstaande vossenwelpjes uitgehongerd en luid kermend moederloos aangetroffen in een weiland bij Maasbracht. De politie dacht dat het om gedumpte hondenpups ging en bracht ze naar het dierenasiel in Geleen. Daar werd vastgesteld dat het om vossenweesjes ging. De welpjes zijn nu overgebracht naar het dierenhulpcentrum in Limbricht. Het is de bedoeling ze over een maand of vier weer vrij te laten in de natuur.

Maar met grote regelmaat worden vossenwelpjes doodgeknuppeld door jagers of door aardhondjes in hun burcht doodgebeten. Jagers hebben een bloedhekel aan vossen, omdat ze de dieren zien als concurrent van de jager.

Doodgeknuppelde vosjes

Daar moet verandering in komen. Vossen moeten weer de bescherming krijgen zoals die bij het opstellen van de Flora- en faunawet bedoeld was.

Omdat binnenkort de verkiezingsprogramma’s van de verschillende partijen wordt vastgesteld, is dit het moment om een protestmail te sturen om de vossenjacht te stoppen en in elk geval welpjes en zogende moederdieren bescherming te bieden. Onderstaande protestmail wordt verstuurd naar de politieke partijen die zich tot op heden niet hebben ingezet om vossen optimaal te beschermen en de jacht te stoppen (CDA, VVD, PVV, ChristenUnie, PvdA, SGP en Lid Verdonk).



http://www.partijvoordedieren.nl/content/view/491

Saturday

Transition Towns Nederland








Transition Towns zijn lokale gemeenschappen (grote en kleine steden, dorpen, wijken, eilanden) die zelf aan de slag gaan om hun manier van wonen, werken en leven minder olie-afhankelijk te maken. Piekolie en klimaatverandering zijn de belangrijkste drijfveren om in actie te komen voor verandering van onderop!

Transition Towns werken aan oplossingen en laten zien hoe je die zelf organiseert. Het Transition Towns-concept doet een beroep op de eigen inzichten, wijsheid, creativiteit en ervaringen van gewone mensen. Transition Towns zijn gebaseerd op de kracht van de lokale gemeenschap.

De Transition initiatieven hebben een ambitieus doel: je eigen stad, wijk, dorp of (ei)land voorbereiden op de combinatie van een permanente oliecrisis (Piekolie), de klimaatcrisis, en de noodzaak om te schakelen naar een economie die niet afhankelijk is van fossiele brandstoffen. En dat kan!

Wereldwijde basisbeweging
De Britse permacultuur-activist Rob Hopkins startte in 2005 in zijn woonplaats Totnes (Devon, Engeland) het eerste Transition-initiatief. Totnes groeide uit tot de eerste Transition Town in Engeland. Inmiddels zijn er in heel Groot-Brittannië al vele tientallen Transition Towns en hebben nog veel meer gemeenten de ambitie om een Transition Town te worden. Het model slaat zo breed aan, dat het nu uitwaaiert over de hele wereld. Er is inmiddels een veelkleurig wereldwijd Transition-network.

Voor meer informatie:
http://transitiontowns.nl/

Brabant werpt dam op tegen megastallen


DEN BOSCH - In een debat dat door commissaris van de koningin Wim van de Donk na afloop iconisch werd genoemd, heeft de provincie Brabant vrijdag een dam opgeworpen tegen verdere groei van de intensieve veehouderij. Op maagdelijke grond zullen geen nieuwe stallen meer verrijzen. Bestaande veehouderijen mogen op de meeste plaatsen niet groter groeien dan 1,5 hectare en niet hoger dan één bouwlaag.

In de 48 speciale landbouwontwikkelingsgebieden, waar de grens op 2,5 hectare ligt, wordt drastisch gesneden. Het provinciebestuur zoekt nog uit hoeveel er precies over mogen blijven. Voor geiten- en schapenhouderijen werd de tijdelijke bouwstop verlengd met zeker twee jaar. De nieuwe regels gelden vanaf vandaag. Daarmee zet Nederlands belangrijkste veeteeltprovincie alle plannen tot nieuwbouw van zogeheten megastallen de voet dwars. GroenLinks wil dat dit landelijk navolging krijgt en komt in april met een voorstel in de Tweede Kamer.

Geschiedenis
Het Brabantse debat zal hoe dan ook de geschiedenis in gaan als het moment waarop het groeiende maatschappelijke onbehagen over de intensieve veehouderij de politiek in de greep kreeg. Zonder uitzondering beklemtoonden de partijen in Provinciale Staten dat met ruim 30 miljoen varkens, runderen en kippen de grenzen van de groei in Brabant zijn bereikt. Van de Donk: ‘Hier wordt een transitie ingeluid. We weten nog niet waar die gaat eindigen, maar de kiem is gezaaid.’

Het succesvolle burgerinitiatief Megastallen Nee is de motor achter die beweging. Verontrust door de oprukkende bouwplannen voor enorme stallen, recente uitbraken van op mensen overdraagbare veeziekten als de vogelgriep, de varkensgriep en de Q-koorts, en opgezweept door de 33 duizend handtekeningen van het comité, stelden de provinciale volksvertegenwoordigers vrijdag stuk voor stuk vast dat ze de zaken op het platteland te lang op hun beloop hebben gelaten.

Herbezinning
Zelfs het CDA, boerenpartij bij uitstek en van oudsher aan de macht in Brabant, riep op tot een ‘fundamentele herbezinning’ en ging daarbij op opvallende wijze door het stof: ‘Wij hebben de afgelopen jaren onvoldoende oog gehad voor wat rentmeesterschap betekent’, aldus het CDA-Statenlid Conny Kerkhof. Van links tot rechts volgden de andere partijen haar in hun oproepen tot een koerswijziging. Veerle Slegers (SP): ‘Het is tijd voor een fundamentele herbezinning. We moeten Brabantse boeren, burgers en buitenlui weer in harmonie brengen.’ Jan Verhoeven (VVD): ‘Het moment voor voor verduurzaming is gekomen.’

Johan Martens (GroenLinks): Er moet een einde komen aan de grootschalige productie met een focus op een zo laag mogelijke kostprijs.’

http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1361160.ece/Brabant_werpt_dam_op_tegen_megastallen

Sunday

Antibiotica voor vee: snel te veel

AMSTERDAM - Minister van Landbouw Gerda Verburg (CDA) onderzoekt of het dierenartsen moet worden verboden diergeneesmiddelen te verkopen.

Dierenartsen verdienen veel aan de verkoop van medicijnen die ze zelf voorschrijven. Dat zou kunnen verklaren waarom in de Nederlandse veehouderij zoveel antibiotica worden gebruikt.

Waarom maken we ons druk om antibiotica in de veehouderij?

Het gaat niet zozeer om residuen die nog in het vlees zouden kunnen zitten. Een groter gevaar is het ontstaan van resistente bacteriestammen. Dat kan door kwistig gebruik van antibiotica. Juist daarom is Nederland zeer terughoudend bij het gebruik van antibiotica in de humane geneeskunde.

Maar de Nederlandse veehouderij is juist zeer spilzuchtig met antibiotica. En daar worden grotendeels de zelfde antibiotica gebruikt. Resistentie die in de veehouderij ontstaat, kan ook de humane gezondheid bedreigen.

Worden er al mensen ziek door?

Nog nauwelijks, maar de dreiging is groot. Van de bekende meticilline-resistente Staphylococcus aureus (mrsa) zijn verscheidene stammen bekend. De bekendste is de ziekenhuisbacterie, die zeer besmettelijk is en tot sluitingen van ziekenhuizen of afdelingen ervan leidt. Een tweede variant kan ook buiten het ziekenhuis voorkomen en mensen besmetten.

Sinds enkele jaren is een derde variant bekend, die bij dieren voorkomt. Met name bij varkens, kalveren en kippen, maar ook bij honden, katten en paarden. Minstens 39 procent van de varkens is drager. De dieren worden er meestal niet ziek van.

Sinds 2005 is bekend dat veel veehouders drager zijn van deze nieuwe variant. Van de varkenshouders is al 23 procent drager. Ook hun familieleden en veeartsen zijn vaak besmet. Zij worden er niet ziek van, maar bij operaties kunnen de resistente bacteriën leiden tot gevaarlijke infecties. Daarom worden veehouders en hun familie, als ze in een ziekenhuis moeten worden opgenomen, eerst in quarantaine gehouden.

De resistente ziektekiem die bij het vee aanwezig is, komt wellicht ook in uw maag. Daar kan gebeuren wat vaker met micro-organismen gebeurt: de ene bacterie neemt erfelijke eigenschappen van de andere over. En zo zou het gen dat de mrsa resistent maakt, kunnen overstappen naar andere bacteriën, die daardoor ook resistent worden.

Wat is de rol van boeren daarin?

Resistente bacteriën ontstaan en verspreiden zich op plaatsen waar veel dieren dicht bij elkaar zitten, waar veel antibiotica worden gebruikt, en waar veel met dieren wordt gesleept. Dat zijn drie karakteristieken van de Nederlandse intensieve veehouderij.

Tot voor enkele jaren werden de antibiotica als ‘groeibevorderaar’ gewoon door voer of water gemengd. Dat mag niet meer. Nu zijn antibiotica alleen nog op voorschrift van de veearts verkrijgbaar. Maar tot een daling in het gebruik heeft dat niet geleid. Het gemiddelde dier krijgt per jaar 32 doses antibioticum toegediend.

Daarmee is het Nederlandse vee wereldkampioen antibiotica slikken. Maar de vergelijking met het buitenland is vol haken en ogen. Zo krijgt het Britse vee slechts acht doses per kop per jaar. Maar Engeland staat vol schapen en die krijgen vrijwel nooit antibiotica. Ook niet in Nederland. Of een Brits varken minder antibiotica krijgt dan een Nederlands, is niet bekend.

Denemarken is ook een land met veel intensieve veehouderij en veel varkens. Daar krijgen de dieren gemiddeld negen doses per jaar. Als bij een Nederlandse boer enkele dieren in een groep ziek zijn, krijgt al gauw de hele groep antibiotica. In Denemarken wordt eerder besloten de hele groep te slachten.

Kan de veearts hier iets aan doen?

Volgens de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde KNMvD halen veeartsen 20 tot 50 procent van hun inkomen uit deze handel. Die wil wel af van de verkoop van geneesmiddelen door de veearts, maar dan moet er wel een oplossing komen voor de inkomensachteruitgang.

Die maatregel alleen zal niet helpen. Een boer die van zijn eigen veearts niet de gewenste antibiotica krijgt, belt gewoon een andere. Pas als dat niet meer kan, kan de veearts het gebruik van antibiotica effectief beïnvloeden.

http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1273787.ece/Antibiotica_voor_vee_snel_te_veel

Friday

Fiat voor genetisch gemodificeerde aardappel

BRUSSEL - De Europese Commissie heeft dinsdag de teelt van een genetisch gemodificeerde aardappel goedgekeurd. Het is de eerste keer in twaalf jaar dat dit gebeurt.

Het gaat om een product van het Duitse chemieconcern BASF. Volgens eurocommissaris John Dalli (Volksgezondheid) is bij het besluit naar alle veiligheidsaspecten gekeken.

Milieuorganisatie Greenpeace noemt het schokkend dat een van de eerste daden van de nieuwe Europese Commissie het toelaten van een genetisch gemodificeerd product betreft dat een risico vormt voor milieu en volksgezondheid.

De Europese Commissie gaf dinsdag ook groen licht voor het in Europa op de markt brengen van drie genetisch gemodificeerde maïssoorten, maar die mogen niet in de EU worden geteeld.
Bron:

Thursday

Forks Over Knives – The Official Movie Website

Forks Over Knives – The Official Movie Website

Klimaat





















Stoppen met de vee-industrie helpt flink om de opwarming van de aarde én de honger in de wereld tegen te gaan, zo blijkt uit twee nieuwe rapporten van Compassion in World Farming.

Warm lopen voor Kopenhagen

In december zijn alle ogen gericht op Kopenhagen, waar de klimaatconferentie van de Verenigde Naties wordt gehouden. Wereldleiders vergaderen dan over afspraken om de klimaatverandering en de opwarming van de aarde tegen te gaan. In november vergaderde de wereldvoedselorganisatie FAO in Rome over de honger in de wereld.

Compassion in World Farming is er bij in Kopenhagen, met een belangrijke boodschap: Stoppen met de vee-industrie levert een grote bijdrage aan de oplossing van beide problemen. Dat blijkt uit twee kersverse rapporten die Compassion in World Farming aan beide conferenties presenteert.

De vee-industrie voorbij: Beyond factory farming

Het rapport 'Beyond factory farming' laat zien waarom doorgaan met de grootschalige industriële productie van vlees niet houdbaar is: Rond 2050 zal de wereldbevolking met zo'n 50% gestegen zijn tot 9 miljard mensen. Om al die mensen duurzaam te voeden is meer voedsel nodig, dat efficiënt en schoon geproduceerd moet worden.

Nu al legt de vee-industrie een groot beslag op landbouwgrond in de ontwikkelingslanden, waar veevoer voor het westen wordt geproduceerd. Die grond kan beter gebruikt worden voor het verbouwen van gewassen die door mensen gegeten kunnen worden. Bovendien verbruikt de vee-industrie veel andere grondstoffen, zoals olie en water, die in de komende jaren steeds schaarser zullen worden.

Sinds kort is er ook veel aandacht voor de bijdrage die de vee-industrie levert aan de opwarming van de aarde. 18% daarvan wordt veroorzaakt door de veehouderij, meer dan door transport.

In 'Beyond factory farming' pleiten we daarom voor duurzame alternatieven voor de vee-industrie. Extensieve veehouderij, in plaats van de energieslurpende intensieve vee-industrie, blijft mogelijk, maar het is noodzakelijk over te schakelen op een ander voedingspatroon met minder vlees.

Download het rapport [190 KB] 'Beyond factory farming' (nu nog in het Engels, binnenkort in het Nederlands).

Eten we de aarde op? - Eating the planet

Het is goed mogelijk de opwarming van de aarde te stoppen én een eind te maken aan de vee-industrie, zonder dat iedereen vegetarier moet worden. Dat blijkt uit het rapport 'Eating the planet' dat door onderzoekers van de universiteit van Klagenfirt werd geschreven in opdracht van Compassion in World Farming en Friends of the Earth.

Het onderzoek vergelijkt verschillende modellen van voedselproductie, dieten en landgebruik en concludeert dat er genoeg voedsel kan worden geproduceerd om de groeiende wereldbevolking te voeden met eerlijkere en gezondere dieten, waarbij tegelijkertijd ontbossing en dierenleed worden tegengegaan.
Ook dit rapport pleit voor een fikse reductie van de vleesconsumptie in het westen. Als we drie dagen per week vlees eten is het mogelijk de groeiende wereldbevolking gezond te voeden, over te schakelen op diervriendelijkere veehouderij en de opwarming van de aarde tegen te gaan, aldus de onderzoekers.

Download de samenvatting [1.237 KB] van het rapport 'Eating the planet' (Engelstalig)
Download het hele rapport [2.198 KB] (Engelstalig)

http://www.ciwf.nl/wedoenmeer/klimaat/index.html

Sunday

Bracing for a century of rising seas
















As governments, businesses, and homeowners plan for the future, they should assume that the world’s oceans will rise by at least two meters — roughly seven feet — this century. But far too few agencies or individuals are preparing for the inevitable increase in sea level that will take place as polar ice sheets melt.

The reports from the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) are balanced and comprehensive documents summarizing the impact of global warming on the planet. But they are not without imperfections, and one of the most notable was the analysis of future sea level rise contained in the latest report, issued in 2007.

Given the complexities of forecasting how much the melting of the Greenland and West Antarctic ice sheets will contribute to increases in global sea level, the IPCC chose not to include these giant ice masses in their calculations, thus ignoring what is likely to be the most important source of sea level rise in the 21st century. Arguing that too little was understood about ice sheet collapse to construct a mathematical model upon which even a rough estimate could be based, the IPCC came up with sea level predictions using thermal expansion of the oceans and melting of mountain glaciers outside the poles. Its results were predictably conservative — a maximum of a two-foot rise this century — and were even a foot lower than an earlier IPCC report that factored in some melting of Greenland’s ice sheet.

The IPCC’s 2007 sea level calculations — widely recognized by the academic community as a critical flaw in the report — have caused confusion among many in the general public and the media and have created fodder for global warming skeptics. But there should be no confusion about the serious threat posed by rising sea levels, especially as evidence has mounted in the past two years of the accelerated pace of melting of the Greenland and West Antarctic ice sheets.
The message for the world’s leaders and decision makers is that sea level rise is real and is only going to get worse. Indeed, we make the case in our recent book, The Rising Sea, that governments and coastal managers should assume the inevitability of a seven-foot rise in sea level. This number is not a prediction. But we believe that seven feet is the most prudent, conservative long-term planning guideline for coastal cities and communities, especially for the siting of major infrastructure; a number of academic studies examining recent ice sheet dynamics have suggested that an increase of seven feet or more is not only possible, but likely. Certainly, no one should be expecting less than a three-foot rise in sea level this century.

In the 20th century, sea level rise was primarily due to thermal expansion of ocean water. Contributions of melting mountain glaciers and the large ice sheets were minor components. But most climate scientists now believe that the main drivers of sea level rise in the 21st century will be the melting of the West Antarctic Ice Sheet (a potential of a 16-foot rise if the entire sheet melts) and the Greenland Ice Sheet (a potential rise of 20 feet if the entire ice cap melts). The nature of the melting is non-linear and is difficult to predict.

Seeking to correct the IPCC’s failure to come up with a comprehensive forecast for sea level increase, a number of state panels and government committees have produced sea level rise predictions that include an examination of melting ice sheets. For example, sea level rise panels in Rhode Island and Miami-Dade County have concluded that a minimum of a three- to five-foot sea level rise should be anticipated by 2100. A California report assumes a possible 4.6-foot rise by 2100, while the Dutch assume a 2.5-foot rise by 2050 in the design of their tidal gates.

Given the growing consensus about the major sea level rise on the way in the coming century or two, the continued development of many low-lying coastal areas — including much of the U.S. east coast — is foolhardy and irresponsible.

Who is at risk?

Rising seas will be on the front lines of the battle against changing climate during the next century. Our great concern is that as the infrastructure of major cities in the industrialized world becomes threatened, there will be few resources left to address the dramatic impacts that will be facing the citizens of the developing world.

The ramifications of a major sea level rise are massive. Agriculture will be disrupted, water supplies will be salinized, storms and flood waters will reach ever further inland, and millions of environmental refugees will be created — 15 million people live at or below three feet elevation in Bangladesh, for example. Governments, especially those in the developing world, will be disrupted, creating political instability.

The most vulnerable of all coastal environments are deltas of major rivers, including the Mekong, Irrawaddy, Niger, Ganges-Brahmaputra, Nile, and Mississippi. Here, land subsidence will combine with global sea level rise to create very high rates of what is known as “local, relative sea level rise.” The rising seas will displace the vast majority of people in these delta regions. Adding insult to injury, in many parts of Asia the rice crop will be decimated by rising sea level — a three-foot sea level rise will eliminate half of the rice production in Vietnam — causing a food crisis coincident with the mass migration of people.

The Mississippi Delta is unique because it lies within a country with the financial resources to fight land loss. Nevertheless, we believe multibillion-dollar engineering and restoration efforts designed to preserve communities on the Mississippi Delta are doomed to failure, given the magnitude of relative sea level rise expected. Former Secretary of the Interior Bruce Babbitt said in 2008 that it was an “ineluctable fact” that within the lifespan of some people alive today, “the vast majority of that land will be underwater.” He also faulted federal officials for not developing migration plans for area residents and for not having the “honesty and compassion” to tell Louisiana residents the “truth”: Someday, they will have to leave the delta. The city of New Orleans can probably be protected into the next century, but only at great expense and with little guarantee that future storms like hurricane Katrina will not inundate the city again.

Pacific and Indian Ocean atoll nations are already being abandoned because of the direct and indirect effects of sea level rise, such as saltwater intrusion into groundwater. In the Marshall Islands, some crops are being grown in abandoned 55-gallon oil drums because the ground is now too salty for planting. New Zealand is accepting, on a gradual basis, all of the inhabitants of the Tuvalu atolls. Inhabitants of Carteret Atoll have all moved to Papua, New Guinea. The forward-looking government of the Maldives recently held a cabinet meeting underwater to highlight the ultimate fate of their small island nation.

The world’s major coastal cities will undoubtedly receive most of the attention as sea level rise threatens infrastructure. Miami tops the list of most endangered cities in the world, as measured by the value of property that would be threatened by a three-foot rise. This would flood all of Miami Beach and leave downtown Miami sitting as an island of water, disconnected from the rest of Florida. Other threatened U.S. cities include New York/Newark, New Orleans, Boston, Washington, Philadelphia, Tampa-St Petersburg, and San Francisco. Osaka/Kobe, Tokyo, Rotterdam, Amsterdam, and Nagoya are among the most threatened major cities outside of North America.

Preserving coastal cities will require huge public expenditures, leaving smaller coastal resort communities to fend for themselves. Manhattan, for example, is likely to beat out Nags Head, North Carolina for federal funds, a fact that recreational beach communities must recognize when planning a response to sea level rise.

Twelve percent of the world’s open ocean shorelines are fronted by barrier islands, and a three-foot sea level rise will spell doom for development on most of them — save for those completely surrounded by massive seawalls.

Impacts in the United States, with a 3,500-mile long barrier island shoreline extending from Montauk Point on Long Island to the Mexican border, will be huge. The only way to preserve the barrier islands themselves will be to abandon them so that they may respond naturally to rising sea level. Yet, most coastal states continue to allow massive, irresponsible development of the low-lying coast.

Ironically, low-elevation Florida is probably the least prepared of all coastal states. Hundreds of miles of high rises line the state’s shoreline, and more are built every year. The state pours subsidies into coastal development through state-run insurance and funding for coastal protection. If a portion of those funds were spent adapting to sea level rise rather than ignoring it, Florida might be ready to meet the challenge of the next century. Let’s hope the state rises to the challenge.

Despite the dire facts, the next century of rising sea level need not be an economic disaster. Thoughtful planning can lead to a measured retreat from vulnerable coastal lowlands. We recommend the following:

Immediately prohibit the construction of high-rise buildings and major infrastructure in areas vulnerable to future sea level rise. Buildings placed in future hazardous zones should be small and movable — or disposable.

Relocation of buildings and infrastructure should be a guiding philosophy. Instead of making major repairs on infrastructure such as bridges, water supply, and sewer and drainage systems, when major maintenance is needed, go the extra mile and place them out of reach of the sea. In our view, no new sewer and water lines should be introduced to zones that will be adversely affected by sea level rise in the next 50 years. Relocation of some beach buildings could be implemented after severe storms or with financial incentives.

Stop government assistance for oceanfront rebuilding. The guarantee of recovery is perhaps the biggest obstacle to a sensible response to sea level rise. The goal in the past has always been to restore conditions to what they were before a storm or flood. In the United States, hurricanes have become urban renewal programs. The replacement houses become larger and larger and even more costly to replace again in the future. Those who invest in vulnerable coastal areas need to assume responsibility for that decision. If you stay, you pay.

Get the Corps off the shore. The U.S. Army Corps of Engineers, more or less by default, is the government agency in charge of much of the planning and the funding for the nation’s response to sea level rise. It is an agency ill-suited to the job. Part of the problem is that the engineers’ “we can fix it” mentality is the wrong mindset for a sensible approach to responding to changing sea level.

Local governments cannot be expected to take the lead. The problems created by sea level rise are international and national, not local, in scope. Local governments of coastal towns (understandably) follow the self-interests of coastal property owners and developers, so preservation of buildings and maintaining tax base is inevitably a very high priority. In addition, the resources needed to respond to sea level rise will be far beyond those available to local communities.

Responding to long-term sea level rise will pose unprecedented challenges to the international community. Economic and humanitarian disasters can be avoided, but only through wise, forward-looking planning. Tough decisions will need to be made regarding the allocation of resources and response to natural disasters. Let us hope that our political leadership can provide the bold vision and strong leadership that will be required to implement a reasoned response.

by Rob Young and Orrin Pilkey

http://www.worldchanging.com/archives/010937.html

Light and the Bright Green City


It's become a common slide at conferences: a map of the Earth at night, with the wealthier and denser areas shining brightly. Africa seen at night is largely dark, and this is often the point of the slide: look at how much energy some people have access to, and how little others do (which is true: almost 90% of Africans lack ready access to electricity, according to the World Bank), and, by inference, what gaps in economic prosperity persist.

But these maps don't actually display prosperity, or even energy use: instead, maps of brightness illustrate light pollution and energy waste. The blazing lights our satellites photograph while whizzing above us in their orbits, well, that's light that's serving no useful purpose (unless you want to think of our glowing cities as a form of art meant for distant eyes). Light seen from space is bouncing off illuminated surfaces, or being shone directly from bulbs aimed up. Neither is helping us on the ground see our cities better.

We could, we should, be treating light as precious, and getting clever about illuminating our lives with only the light we need. Using the minimum needed lumens would not only save a fair bit of energy, it would also bring the night sky back to our cities; it's the light bounced back by the atmosphere that hides the stars.

Seen from above, a bright green city would be only a smudge of light.

http://www.worldchanging.com/archives/010970.html

Friday

Climate Change Tipping Points May Arrive Without Warning





















Think back to the idyllic days of balancing with your best friend on a see-saw. Remember the rush of launching upwards just as they were heading down? That euphoric feeling of near flight as you crossed the tipping point, rising just a few inches off of your seat? Fun with a capital F.

Part of what made see-saws a blast was that you could anticipate that exhilarating, slightly out-of-control moment, and were ready to hang on for dear life, secure in knowing that the upward motion would eventually stop and you'd head back to earth. Now try to imagine balancing on that see-saw blindfolded. Since you aren't able to anticipate your sudden meteoric rise, you might not be hanging on tight enough when you should. The situation gets quite scary, quite fast. And just to push this fast and loose metaphor a little further, let's say that once you suddenly start flying upwards with no hands, you're launched across the playground, with disastrous results.

Well, a new study indicates that the earth is threatened with a similar potentially catastrophic tipping point as a result of human-induced climate change.

According to Alan Hastings, professor in UC-Davis' Department of Environmental Science and Policy, the planet is increasingly at risk of sudden, unpredictable climate shifts, making it difficult to identify tipping points that could cause irreversible destruction. So, as much as we'd like to look to warning signs about impending problems, the study suggests that we may not be able to predict when they will occur. Hastings explains:

“ "Our new study found, unfortunately, that regime shifts with potentially large consequences can happen without warning — systems can 'tip' precipitously. This means that some effects of global climate change on ecosystems can be seen only once the effects are dramatic. By that point returning the system to a desirable state will be difficult, if not impossible" ”

So much for hanging on to the handle bars. While it's certainly upsetting to think that we could be suddenly caught off-guard by a drastic ecological "regime shift", as Hastings refers to them, I definitely don't think the threat should preclude us from taking precautions to prepare for those shifts. And we should certainly continue to work towards reducing global greenhouse gas emissions in order to lower our risk of reaching such a tipping point. We're no longer on the playground, so it's time we got serious about our actions.


http://www.takepart.com/news/2010/02/11/climate-change-tipping-points-may-arrive-without-warning

ADOPTEER EEN DIER














Het Wereld Natuur Fonds zet zich op veel manieren in voor bedreigde soorten. Allereerst natuurlijk door de bescherming in hun eigen gebied door middel van verschillende veldprojecten. Bijvoorbeeld door trainen en financieren van anti-stropersbrigades. Maar ook door samen met de lokale bevolking te zoeken naar alternatieve, duurzame bronnen van inkomsten.

U kunt bijdragen aan het beschermen van het leefgebied van bedreigde dieren door een dier te adopteren.

Deze adoptie is eenmalig, u zit dus nergens aan vast!
U kunt kiezen uit een luxe adoptie (€35,-) en een standaard adoptie (€20,-)

https://www.wnf.nl/nl/shop_fun/adopteer_een_dier/

Wednesday

Another Grey Seal Slaughter Set for Hay Island













February 8, 2010
by Rebecca Aldworth

Too soon, the misery of Canada’s commercial seal slaughter is starting again. Right now, I am preparing to leave for Nova Scotia, along with the HSI ProtectSeals team, to document the killing of up to 2,220 baby grey seals on Hay Island, off Cape Breton.

Hay Island is part of the Scaterie Island Wilderness Area—a protected provincial nature reserve. Yet the Nova Scotia government, in collusion with the federal Department of Fisheries and Oceans, is allowing commercial fishermen to go into this supposedly protected space, to beat baby seals to death for their fur. The slaughter opened today, and sealers are indicating they may begin killing the pups as early as Wednesday.

Over the past two years, I have been on Hay Island to observe the seal nursery—and to bear witness to the slaughter of these defenseless creatures. I know that as I write this, the pups born on Hay Island are playing and sleeping, and some of the youngest are likely still nursing from their mothers. The only sounds on the island now are the soft trills of the baby seals and the waves lapping onto the beach. The pups lie across the island, and from the beaches, you can see the ocean stretching into infinity. To think that in a few days time, sealers will descend on this peaceful place and turn it into an open air slaughterhouse, is unbearable.

There are times when I can only stand back in amazement at the shortsightedness of the commercial sealing industry and my government. With the Olympics opening on February 12th, the eyes of the world are on Canada. Terrified baby seals crying as they are bludgeoned to death with wooden bats… newborn seals covered in blood… dying seals cut open with box cutters inches away from each other—these are not the images I believe Canadians want the world to have of our country.

But according to my government and the sealers, the slaughter will go on.

This will be my twelfth year observing and filming commercial seal slaughters in Canada. The sheer brutality of the killing I’ve seen on Hay Island has been among the worst things I have ever witnessed. We are in the fight of our lives for the lives of these seals. And we will not stop—not for a second—until we have won.

Rebecca Aldworth is executive director of HSI Canada.

http://www.hsicanada.ca/wildlife/seals/seal_hunt_2010/grey_seals_2810.html

TAKE ACTION

Please take action now to stop this senseless slaughter. Fill out the form to automatically send an email to key decision makers and express your opposition to the slaughter of baby seals on Hay Island:

https://secure.humanesociety.org/site/Advocacy?cmd=display&page=UserAction&id=4383

Stop the Cruel Grey Seal Slaughter

Tragically, the government of Nova Scotia allows the commercial slaughter of grey seals in the protected Scaterie Island Wilderness Area.

The grey seal kill on Hay Island, part of this protected area, is one of the cruelest seal slaughters HSI has ever documented. Sealers herd seals into groups, then club moulted pups as young as a few weeks of age with wooden bats and cut them open with box cutters just inches away from newborn pups and their mothers.

The Winter Olympic Games will open on February 12th – at the same time as the Canadian and Nova Scotia government are allowing sealers to club baby seals to death in a protected nature reserve. The eyes of the world will be on Canada in the next few weeks, and we need your help now to expose the plight of the baby seals.

Friday

Varkens in Nood staakt rechtszaak tegen Albert Heijn:

Stichting Varkens in Nood komt op voor de varkens:

Goed nieuws! Onze inspanningen om een einde te maken aan de onnodige castratie van biggen hebben vruchten afgeworpen: Albert Heijn verkoopt vanaf 2011 alleen nog varkensvlees met het Beter Leven Kenmerk van de Dierenbescherming. Dat is vanavond bekend gemaakt op de nieuwsreceptie van de Dierenbescherming waar AH de Gouden Kwispel in ontvangst nam.

Varkens in Nood is al maanden verwikkeld in een rechtszaak met AH over biggencastratie. Deze rechtszaak lijkt niet langer nodig aangezien het Beter Leven Kenmerk onder andere inhoudt dat biggen niet gecastreerd worden

1 miljoen varkens per jaar betere levensomstandigheden:

Naast betere leefomstandigheden voor 1 miljoen varkens, betekent het ook voor 500.000 mannelijke varkens dan hen de pijnlijke ingreep van castratie wordt bespaard. Varkens in Nood is blij verrast. Hans Baaij, directeur Varkens in Nood: “Dit is een grote doorbraak, zeker omdat AH zich met hand en tand in de rechtszaak heeft verzet en aanvoerde dat het onmogelijk was om aan voldoende vlees van ongecastreerde varkens te komen. Dus, een positieve verrassing is het zeker. Wij ijveren als belangenbehartiger van consumptievarkens immers al jaren voor het weren van industrievlees en het stoppen van het castreren van biggen. Albert Heijn heeft als marktleider de macht om een verandering teweeg te brengen in de supermarktbranche en heeft daarom de maatschappelijke plicht om hierin voorop te lopen.“

Albert Heijn kwam er in de Supermarktmonitor, die eerder deze week uitkwam, niet goed vanaf wat betreft de verkoop van duurzaam vlees. De supermarkt eindigde op een magere vijfde plaats op de ranglijst. De stap om meer dierenwelzijn bij varkens te eisen komt op een uitzonderlijk goed moment voor de kruidenier, wiens diervriendelijke reputatie onder druk stond.

Hans Baaij: “Wij gaan er vanuit dat we de rechtszaak tegen Albert Heijn kunnen staken. De zaak die wij tegelijkertijd tegen C1000 voeren, zetten we wel door en we overwegen nu om ook andere supermarkten en eventueel groothandels voor de rechter te dagen. We zullen de supermarktsector onder druk blijven zetten om de inkoop van vlees van gecastreerde varkens te stoppen. Door de overstap van AH worden binnenkort meer dan 50% van de in Nederland verkochte dieren niet meer gecastreerd. De andere helft zal spoedig volgen, zo is onze verwachting.”

Link:
http://stichtingvarkensinnood.cmail1.com/T/ViewEmail/r/EC119C12D8678B1D/C86ACAA94F63794E44D0DD5392A9C75A

Monday

Petitie tegen doden van gezonde dieren

Hoe moet het verder met de veehouderij in Nederland? Deze vraag stelde Eenvandaag onder andere aan Compassion in World Farming, LTO Nederland en aan minister Verburg.

In 2001 bepleitte de commissie Wijffels een radicale omkeer in de veehouderij. Het massaal doden van gezonde dieren, om een veeziekte te bestrijden, zou nooit meer mogen gebeuren. Bovendien pleitte de commissie voor een veel diervriendelijkere veehouderij: Koeien horen in de wei, kippen moeten kunnen scharrelen en varkens moeten kunnen wroeten, aldus het rapport. Landbouwminister Brinkhorst was enthousiast: "Dit rapport wordt uitgevoerd. punt".

Nu, in 2010 worden er opnieuw gezonde dieren 'geruimd'. Minstens 40.000 drachtige geiten worden gedood om de Q-koorts in te dammen, en de vee-industrie is nog verre van diervriendelijk.

Het TV-programma Eenvandaag, maakte op vrijdag 8 april de balans op. Geert Laugs verwoordde de visie van Compassion in World Farming op de toekomst van de veehouderij in ons land: Er is een deltaplan nodig om de dierhouderij duurzaam en diervriendelijk te maken. Dat is niet alleen nodig voor het welzijn en de gezondheid van de dieren, maar ook vanwege het beslag dat de veevoerproductie legt op landbouwgronden in een wereld waar 1 miljard mensen ondervoed zijn en vanwege de grote bijdrage die de vee-industrie levert aan de opwarming van de aarde.

Petitie tegen doden van gezonde dieren

Direct na het bekend worden van het besluit om drachtige geiten te doden, om daarmee de Q-koorts te bestrijden, startte Compassion in World Farming een petitie, om aan minister Verburg te vragen geen gezonde dieren te doden. Dieren die niet besmet zijn vormen immers geen gevaar voor de volksgezondheid.

Sinds de petitie verscheen heeft de minister echter besloten toch gezonde, niet besmette dieren te laten doden. Zij beroept zich daarbij op het advies van deskundigen, die stellen dat het niet goed mogelijk zou zijn om besmette en niet besmette dieren met 100% zekerheid van elkaar te scheiden. Natuurlijk zijn we zeer teleurgesteld door dit besluit en we zijn verontwaardigd over deze nieuwe massale slachting van onschuldige dieren in de Nederlandse vee-industrie. Daarom blijft de petitie voorlopig on-line om iedereen de gelegenheid te geven zijn verontwaardiging te tonen en om aan de minister te vragen - als dat maar enigzins mogelijk is - er alles aan te doen het leven van gezonde dieren te sparen. Alle binnengekomen reacties zijn inmiddels naar minister Verburg gestuurd en ook toekomstige reacties sturen we direct door.

http://www.ciwf.nl/inactie/qkoorts/index.html

Thursday

Schip van milieuactivisten Sea Shepherd geramd


MELBOURNE - Bestrijders van de Japanse walvisvaart hebben woensdag bij Antarctica hun futuristisch gevormde ‘vlaggenschip', de Ady Gil, verloren. De boot werd geramd door een Japans vissersschip en brak in tweeën.

Dat meldde de website van de Australische krant The Age.

De 24 meter lange Ady Gil was van de groep Sea Shepherd die de walvisvaart in het gebied fanatiek bestrijdt. De leider van de groep, Paul Watson, zei dat de boot van 950.000 euro opzettelijk is geramd. De zeskoppige bemanning van de Ady Gil bleef ongedeerd.

Verflaag

Het schip beschikt over een speciale verflaag, waardoor het vrijwel onzichtbaar is op de radar. De Ady Gill heeft een maximumsnelheid van 50 knopen, oftewel 93 kilometer per uur, en kan dus onverwachts opduiken in de buurt van de vissersboten en hun prooi.

De activisten van Sea Shepherd vielen de Japanse walvisvloot woensdag kort voor zonsopgang aan met ‘ranzige, met boter gevulde kerstballen’ die ze ‘als honkballen’ op de vissersschepen schoten om de scheepsdekken zo vies en glad te maken, dat er niet meer op te werken viel, aldus Watson. Ook gooiden de activisten stinkbommen.

Spionagevliegtuigen

Japan liet dat niet op zich zitten, schakelde spionagevliegtuigen in uit Australië en ging achter een ander schip van de activisten aan, de Steve Irwin. De vliegtuigen konden de boot al snel te lokaliseren. Zigzaggend tussen de ijsschotsen door en belaagd door waterkanonnen, laser- en sonarapparatuur wist de Steve Irwin de Japanse Shonan Maru te ontwijken.

De activisten voeren een haven in en door laaghangende bewolking waren ze onvindbaar voor de Japanners. ‘Ik denk dat de zoektocht hun 20.000 dollar en twaalf uur tijd heeft gekost. Ze konden ons niet vinden en het is gelukt om daarna langs hen heen te glippen’, aldus Watson.

Derde boot

De Steve Irwin is door de achtervolging honderden kilometers verwijderd van de vloot, maar Watson maakte woensdag bekend, dat de activisten nog een derde boot hebben, de Bob Barker, die ‘s ochtends voor het eerst met de Ady Gil de walvisvaarders had aangevallen.

De Japanse walvisvloot zou dit jaar 935 dwergvinvissen en vijftig vinvissen willen doden, die als bedreigde diersoort gelden. Sinds 1986 is de commerciële walvisvangst verboden, maar Japan beweert de dieren te doden voor onderzoek.

http://www.volkskrant.nl/buitenland/article1334444.ece/Schip_van_milieuactivisten_Sea_Shepherd_geramd